چشم انداز

امروز نخستین موی سپید در سرم رست با خودم گفتم: "چه زود،شادی های کودکانه ام را باد با خودش برد..." دلم برای روزهای تابستانه ای تنگ می شود که تنها دغدغه مان پیداکردن چوب نخل بود و آرد سریش قیچی بود و مقوارنگی تا بادبادکی بسازیم و آن را هوا کنیم من قرقره را هی باز کنم و داداش محمدعلی،کبوترهای آسمان را نشانم دهد که چگونه دور آن موشک دست ساز کاغذی چرخ می زدند و پراکنده می شدند... خدایا!مرا به روزهای دوران کودکی ام ببر وقتی که تمام قشنگی های کره ی زمین در به دست گرفتن یک فرفره ی رنگی و دویدن درکوچه خاکی های پایین شهر بود...   #عباد_صادقی ,بادبادک ...ادامه مطلب